The contempt, unconscious or not, vis-à-vis the voters became on the right as on the left a sort of leitmotif of a ruling class in need of legitimacy (Anne-Cécile Robert)
Le mépris, inconscient ou non, vis-à-vis des électeurs est devenu à droite comme à gauche une sorte de leitmotiv d’une classe dirigeante en mal de légitimité (Anne-Cécile Robert)
https://www.monde-diplomatique.fr/2003/11/ROBERT/10678
Wir beschließen etwas, stellen das dann in den Raum und warten einige Zeit ab, was passiert. Wenn es dann kein großes Geschrei gibt und keine Aufstände, weil die meisten gar nicht begreifen, was da beschlossen wurde, dann machen wir weiter – Schritt für Schritt, bis es kein Zurück mehr gibt - Jean-Claude Juncker
https://de.wikiquote.org/wiki/Jean-Claude_Juncker(We decide on something, leave it lying around and wait and see what happens. If no one kicks up a fuss, because most people don't understand what has been decided, we continue step by step until there is no turning back)
Behind the democratic facade is a system in which rules apply that are completely different from those of the constitution
The "system" is undemocratic and corrupt, it abuses power and unscrupulously deceives the citizens. (Prof. Dr. Hans Herbert von Arnim)
Hinter der demokratischen Fassade wurde ein System installiert, in dem völlig andere Regeln gelten als die des Grundgesetzes.
Das "System" ist undemokratisch und korrupt, es missbraucht die Macht und betrügt die Bürger skrupellos. (Prof.Dr. Hans Herbert von Arnim)
-----een essay over de democratie door Jan Theuninck uit de beginjaren van de 21ste eeuw-------
De dichter en de politiek!?!
De dichter en de politiek!?!
© ORC(°1954)
Mag of kan een dichter zich wagen aan het beschrijven van het politieke narrenspel? Hoe ver kan hij gaan in zijn kritische benadering van een maatschappij waarin de politieke macht zichzelf ziet als een soort godsdienst voor het volk ? Of is het soms zijn staatsburgerlijke plicht om zijn pen te scherpen aan de aberraties van de macht? Joseph Beuys zei al "wie nicht denken will fliegt raus [sich selbst]"- blijkbaar is politieke provocatie een item dat aan veel dichters voorbijgaat.In deze cocoon-wereld brengt de dichter een dieper inzicht in de wereld om ons heen en stelt ook de politieke wereld in vraag, probeert een discussie uit te lokken via provocatie en zet vooral aan tot nadenken over wie en wat we zijn en hoe we functioneren in deze gepolitiseerde maatschappij met een aantal verwarring zaaiende diepteschermen van "Wahrheit und Dichtung"!
Dichters zijn halve zieners die de pols van de politieke en maatschappelijke evolutie voelen kloppen in hun ziel. En de politieke machthebbers? Zal de val van de muur ook hier op termijn een politieke implosie veroorzaken? Zijn we inderdaad geëvolueerd naar een soort machtsstaat waar allerlei corporaties de dienst uitmaken en waar de burger zijn rechten niet kan uitoefenen maar een "dienst" krijgt? Zijn er geen algemene regels meer maar er wordt geval per geval beslist? Worden wetten vaak gemaakt om uitgelezen groepen of zelfs één enkele politieke vriend een voordeel toe te kennen in naam van het algemeen belang? Is het toeval dat je hiaten vindt in heel wat wetten: zorgen deze er niet voor de machthebbers te laten regeren als verlichte despoten? Ontsnapt de leidende klasse aan de wet door een bescherming van het systeem? Leggen verschillende schandalen de technieken bloot die het machtssysteem chantage laat uitoefenen op sleutelfiguren die men op die manier onder controle houdt? Is het parlement een overbodige show geworden waar de gekozenen van het volk de meest absurde vragen stellen om zichzelf in het nieuws te werken en van het "serieuze" werk moeten afblijven onder dwang van een kadaverdiscipline (met het mes in de rug)? Is er een enorm verschil tussen wat de burger in het dagdagelijkse leven ervaart en wat er in de "vrije" pers wordt meegedeeld? Zijn de journalisten hondjes die aan een korte ketting liggen en alleen blaffen op bevel van hun baasje: zijn zij de promotors van het politieke "correct" denken? Is dit een symptoom van wat men een geleide democratie (of zachte dictatuur) noemt? Dient de pers om de aandacht van de burgers af te leiden van nog erger? Onze machthebbers voeren de positieve discriminatie in : is dit niet op de eerste plaats discriminatie, welk adjectief je er ook aan toevoegt? Willen onze politici in ontwikkelingslanden een toonaangevende geopolitieke rol spelen? Of is dit misschien een variante op de Italiaanse lottizazione? Waarom komt er geen verbod op politieke cumul? En wat cumuleren ze nog allemaal? Hebben ze nooit genoeg of hebben ze daartoe geen keuze in deze cleptocratie? Alle mogelijke vormen van corruptie zijn bij wet verboden: wat indien één enkele onderzoeksrechter hierin zijn tanden zou zetten, zou dit het einde van het systeem betekenen? Over capriolen die machthebbers uithalen met beursgenoteerde bedrijven kan men zich méér dan één vraag stellen. En hoe is het gesteld met de privacy van de burger? Of mogen dergelijke vragen hier niet gesteld worden? Is dit een "democratie" waar alle neuzen in dezelfde richting moeten staan? Zijn vele "democraten" alleen maar wolven in schaapskleren? Bestaat de mogelijkheid nog om dit systeem opnieuw tot een aanvaardbaar niveau gezond te maken?
Op deze en nog veel meer vragen moeten dichters en andere kunstenaars een antwoord zoeken vermits bijna iedereen in een "democratische" narcose is gewiegd.
http://www.poetrylifeandtimes.com/8.htm
